مايكل شوماخر چندين سال متوالی در مسابقات اتومبیلرانی "فرمول یک" در دنيا اول شد. 

وقتي رمز موفقيتش را پرسيدند، در جواب گفت:

تنها رمز موفقيت من اين است كه زماني كه ديگران ترمز مي گيرند، من گاز مي دهم...

بسیاری از ستاره ها و چهره های مشهور هستند که دوست ندارند بچه هایشان پا جای پای آنها بگذارند و کسی نمی تواند آنها را سرزنش کند. بنابراین اجازه نمی دهند که بچه هایشان در رسانه ها دیده شوند تا بدین ترتیب زندگی آینده آنها زیر ذره بین رسانه ها و در دید عموم مردم نباشد تا بعدها زندگی راحت تری داشته باشند. ستاره های زیر تا به امروز سعی کرده اند بچه هایشان از جلوی لنز دوربین خبرنگاران تا حد امکان دور باشند.

مت دیمون


این ستاره موفق هالیوودی که سه دختر به نام های ایزابلا 6 ساله، جیا 4 ساله و استلا 23 ماهه و یک دخترخوانده به نام الکسیا 14 ساله است، امیدوار است که دخترانش تا می توانند از دید رسانه ها دور باشند. او در مصاحبه با هالیوود ریپورتر گفته بود: «من سعی می کنم دخترامو به جهتی خلاف بازیگری سوق بدم. این کار برای خانما در مقایسه با آقایون متفاوته. بازیگری خیلی برای خانما خشنه. آقایون از چهل سالگی به بعد نقشای خیلی خوبی می گیرن و همون موقع است که بهترین عملکرد و توانایی شونو رو نشون میدن.»

جانی دپ


اگر لیلی-رز، دختر جانی دپ، یا پسرش جک، وارد حرفه بازیگری می شدند، او چه فکری می کرد و چه حسی داشت؟ او در جواب این سوال به خبرنگار سی ان ان می گوید: «وحشت زده می شدم. وقتی به اندازه هر کدوم از ما تو این زمینه بوده باشی و کار کرده باشی، درک خیلی خوبی از عدم پذیرش این شغل در ابتدا و در ادامه راه داری. و امیدوار هستی که بچه هات کارهای بهتری انجام بدن... دوست داری بچه ت یه نقاش یا یه شاعر بزرگ بشه. دوست نداری بچه هات رئیس داشته باشن.»

بروک شیلدز


بروک با آنکه خودش بچه ستاره بوده امیدوار است که دخترانش – روان 9 ساله و گریر 6 ساله – شغل هایی غیر از بازیگری یا مدلینگ انتخاب کنند. او در مصاحبه با لایف اند استایل می گوید: «بخاطر خودشون امیدوارم این شغلو انتخاب نکن. چون فشار و استرس زیادی داره. وقتی تحصیلات داشته باشن هر کاری دلشون بخواد می تونن انتخاب کنن. اگه به کمک من نیاز داشته باشن، سعیمو می کنم، ولی امیدوارم علایقشون به سمت بازیگری نباشه.»

بریتنی اسپیرز


این پاپ استار مشهور در مصاحبه با مجله کازموپولیتن قاطعانه اعلام کرد که نمی خواهد پسرانش پا جای پای او بگذارند و در این مورد گفت: «اگه پسرام بهم می گفتن که می خوان وارد کسب و کار سرگرمی بشن، در اتاقشونو روشون قفل می کردم تا سی سالشون بشه.»

نیک کنون


وقتی مجله Parade از نیک می پرسد که آیا می خواهد دوقلوهایش شانس ستاره شدن در شوی تلویزیونی خودش یعنی America's Got Talent را داشته باشند یا خیر، در جواب می گوید: «به هیچ وجه. این حس شخصی منه. ولی اگه از همسرم بپرسید میگه "آره، سال دیگه ثبت نامشون کنیم!" ... به عنوان یه پدر و شاید بخاطر اینکه تازه پدر شدم، خیلی روشون تعصب دارم و خیلی روشون حساسم و دوست ندارم کسی در مورد اونا قضاوت کنه.»

الیسون هانیگان


الیسون به خبرنگار Celebrity Baby Scoop گفته است که می خواهد دختر بزرگش ساتیانا، 3 ساله، تربیت خوبی داشته باشد و در تربیتش بر بازیگری تأکیدی صورت نگیرد. او می گوید: «من خیلی نگرانم از اینکه اونو تو لوس آنجلس بزرگ کنم، چون اینجا بچه های کوچیکی رو می بینید که به چیزایی اهمیت میدن که اصلاً نباید ازشون چیزی بدونن. من دوست دارم دخترم دوران کودکی نرمالی داشته باشه. ولی اگه وقتی بزرگ شد بخواد وارد دنیای بازیگری و شو بشه، ازش حمایت می کنم.»

جسیکا آلبا

با آنکه جسیکا خودش در سن کمی بازیگری را آغاز کرده است، ولی نمی خواهد دخترانش آنر و هیون اینطور باشند. او می گوید: «من یه بچه بازیگر بودم و با توجه به شرایطی که توش قرار داشتم، برام مشکلی پیش نیومد، ولی خوش شانسم که به دخترام زندگی کاملاً متفاوتی بدم و امکان تحصیلاتی رو براشون فراهم کنم که خودم هرگز نداشتم. وقتی کالجشونو تموم کردن، اگه خواستن می تونن وارد رشته های هنری بشن و این از نظر من اشکالی نداره. من معتقدم وقتی تجربه شما از زندگی بیشتر باشه، هنرمند بهتری میشید، ولی تو این سن اونارو تشویق نمی کنم که وارد چنین محیطی بشن.»

کریستینا اپلگیت


سیدی گریس، دختر کوچولوی 1 ساله کریستینا را به این زودی ها در تلویزیون یا سینما نخواهید دید. کریستینا در مورد دخترش به خبرنگار E! Online گفته است: «اون اجازه داره درس بخونه و اگه خواست می تونه کلاس های بازیگری یا رقص رو بگذرونه. ولی وقتی صحبت از پول گرفتن در ازای نشون دادن استعدادها باشه، تا وقتی که 18 سالش بشه، محکم میگم "نه!"»

هیلاری داف


هیلاری در مصاحبه با Piers Morgan نگرانی شدیدش در مورد احتمال بازیگر شدن پسرش لوکا را ابراز کرده بود و گفته بود: «من فکر نمی کنم راهی وجود داشته باشه که بشه جلوشو گرفت. معتقدم بچه ها می دونن چی میخوان. فقط دعا می کنم این چیزی نباشه که اون میخواد.»

Username:TRIAL-0106760772

Password:rmtnhdmanu

Username:TRIAL-0106760770

Password:xac34kp5f8

Username:TRIAL-0106760767

Password:97urrfj86p

Username:TRIAL-0106762341

Password:8ncrba8xnm

Username:TRIAL-0106762339

Password:76767jepth

Username:TRIAL-0106762336

Password:2ptaktnusc

اگه فقط  یه روز همه ی جوابای من بله باشه

چی از من می خوای؟

دیشب با خدا دعوایم شد. با هم قهر کردیم ...

فکر کردم دیگر مرا دوست ندارد.

رفتم گوشه ای نشستم.

چند قطره اشک ریختم و خوابم برد.

صبح که بیدار شدم. مادرم گفت:

" نمیدانی از دیشب تا صبح چه بارانی می آمد"...

اعلام کاندیداتوری عبدالعزیز بوتفلیقه در انتخابات ریاست جمهوری الجزایر می تواند یک خبر عادی در کنار دیگر اخبار باشد. این که رییس جمهوری الجزایر که دیپلماتی کارکشته و حالا سالمند است قصد دارد بار دیگر رییس جمهوراین کشور شمال آفریقا شود چندان نباید جای تحلیل داشته باشد.

وجه جالب ماجرا اما برای ایرانیان - خاصه دوستداران دکترعلی شریعتی – این است که نام بوتفلیقه اولا با قرارداد 1975 و میانجی گری بر سر اروند رود میان ایران و عراق و ثانیا با وساطت برای آزادی شریعتی از زندان و با دستور مسقیم شاه گره خورده است.

ماجرا از زبان دکتر سید محمد مهدی جعفری از این قرار است:

«شاه و صدام در الجزایر قرارداد صلح ایران و عراق را امضا کرده‌ بودند. در آن زمان عبدالعزیز بوتفلیقه، وزیر امور خارجه الجزایر بود و در آن مدت بسیار به شاه خدمت کرده و به او نزدیک شده بود. بوتفلیقه پس از امضای قرارداد از شاه شیرینی می‌خواهد. طبق روال معمول، وزرای خارجه در چنین مواقعی پول دریافت می‌کنند. شاه می‌گوید من در حال حاضر چیزی همراه خود ندارم، وقتی به تهران رفتم شیرینی شما را تقدیم می‌کنم. اما بوتفلیقه به شاه می‌گوید خواسته من چیزی است که شما در حال حاضر هم در اختیار دارید و آن آزادی دکتر شریعتی است.

شاه پس از مکثی کوتاه موافقت خود را اعلام می‌کند. شاه به محض ورود به فرودگاه تهران، نصیری، رییس ساواک را به زندان می‌فرستد که دکتر شریعتی را آزاد کند. همه از این تصمیم جا می‌خورند، یکی از اعضای ساواک، رسولی یا عطارپور (حسین‌زاده) می‌گفت که بدون حکم دادستانی و خروج نام دکتر شریعتی از افراد تحت تعقیب، نمی‌توان چنین کاری کرد، شبانه هم کسی نیست این کار را انجام دهد. با این اوصاف‌ چون حکم اعلیحضرت بود، خودشان سندی از سوی دادستانی درست می‌کنند و شریعتی شبانه آزاد شد.

دکتر میناچی هم که در سلولی نزدیک دکتر شریعتی بود، تعریف می‌کند نیمه شب وقتی شریعتی را می‌بردند، ما همه جا خوردیم که چه شده و با اعضای سلول‌های دیگر فریاد زدیم که شریعتی را کجا می‌برید؟ سرانجام به دکتر شریعتی می‌گویند به خانواده زنگ بزنید، که بیایند و شما را ببرند و ایشان هم به برادر خانم خود آقای شریعت رضوی زنگ می‌زند که بیایند و او‌‌ همان شب به خانه بازمی‌گردد.»

بدین ترتیب دکتر علی شریعتی این امکان را می یابد که نوروز 1354 را در خانه باشد و یکی از معدود فیلم هایی که دکتر را در حیاط خانه ( خیابان جمال زاده) نشان می دهد مربوط به ایام پس از این آزادی است.

آشنایی و دوستی علی شریعتی با عبدالعزیز بوتفلیقه ریشه در دوران دانشجویی در دهه 40 خورشیدی و در فرانسه داشت و چون دکتر شریعتی از علاقه مندان جبهه آزادی بخش الجزایر بود و مبوتفلیقه ریاست شاخه جوانان در پاریس را بر عهده داشت میان آن دو رابطه دوستانه ای برقرارشد.

اهمیت این خاطره به این خاطر هم هست که یکی از نهادهای تاریخی با گرایش خاص ادعا می کند آزادی دکتر شریعتی در واپسین روز سال 1353 و در آستانه عید نوروز در پی گزارش مثبت ساواک درباره او و یک هفته قبل از پایان سال و نه ناگهانی بوده است. به همین خاطر سید محمد صدر خواهر زاده امام موسی صدر و معاون وزارت امور خارجه در دولت آقای خاتمی در گفت و گویی با روزنامه اعتماد در اول آبان سال 1390 گفته است:
  
  « من سفری به الجزایر داشتم تا پیام آقای خاتمی  رابه عبدالعزیز بوتفلیقه، رییس‌جمهور آن کشور - که از مبارزان انقلاب الجزایر علیه فرانسوی‌ها و از مرتبطین با دکتر شریعتی بود - ابلاغ کنم. نکته‌ای هم همیشه  در ذهنم بود و می‌خواستم از او بپرسم. در کاخ ریاست جمهوری، بوتفلیقه استقبال بسیار گرمی از ما کرد و با بنده در حالی که معاون وزیر بودم، ۳ ساعت و نیم ملاقات کرد و پس از ملاقات نیز برخلاف رسم معمول تا بیرون سالن آمد، حتی در طول مصاحبه مطبوعاتی کنار من ایستاد و تا کنار اتومبیل بدرقه ام کرد.

در حالی که این رفتار فقط با مقام همتا صورت می‌گیرد. پس از سخنان رسمی به او گفتم من یک سوال خصوصی دارم و آن هم مربوط به دکتر شریعتی است. گفت بگویید. گفتم: دکتر شریعتی پس از یک دوره فعالیت در حسینیه ارشاد، توسط شاه دستگیر شد، اما یک مرتبه آزاد شد. در‌‌‌ همان زمان شایع شد که با وساطت شما او آزاد شده است و این آزادی، همزمان با امضای قرارداد ۱۹۷۵ ایران و عراق در الجزایر بود که شما درانعقاد آن نقش اساسی داشتید و گفته می‌شد شاه که از این اتفاق  بسیارخوشحال بود. به شما گفته بود تو جایزه‌ای از من نمی‌خواهی؟ شماهم گفته بودید دکتر شریعتی را از زندان آزاد کنید. شاه هم که در موقعیت عکس‌العملی قرار گرفته بود با درخواست او موافقت می‌کند.

وقتی این شنیده‌ها را برای بوتفلیقه بازگو کردم، تایید کرد و گفت دقیقا همین گونه بود و من از شاه ایران خواستم که دکتر شریعتی را آزاد کند و این کار را انجام داد تا تشکری بابت امضای قرارداد الجزایر کرده باشد.»